THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

Monday, May 10, 2010

kehilangan

lamanya tak jenguk blog sendiri.
tak sempat, coverage line pn cam hampeh, laptop rosak..etc..etc..
semua menyumbang kepada kegagalan menjenguk blog sendiri (wahh,ayat..tak hengat2)
takper la, walaupun byk yg menarik nk dikongsikan..tp yg dh lepas tu, lepas la..
kita moving forward..:)
sbnrnya.. sejak 2 minggu yg lepas, iman dgn ilham tak duduk dgn kitorg during weekdays..
cuma weekend aje kitorg ambik diorg dan duduk sekali..
sedeynyaa jgn ckp la... tak ada perkataan yg sesuai utk describe mcm mana sedey nya aku bila terpaksa tinggalkan budak2 tu kat bangi...
'diorg selamat kat sana berbanding duduk dgn bibik kat sbn'..asmady ckp.
tak ada bantahan..mmg semuanya akan selamat di bawah pengawasan mak ayah aku..fine.
tp aku sendiri la yg mcm org tak betul kat umah.
rumah jd sunyi..sgt sunyi...
tekak aku pn tak sakit mcm selalu sbb ari2 dok jerit kat iman..
rumah tak bersepah..
tp aku rindu dgn semua tu..:(
aku nk dgr suara iman, suara ilham..aku nk menjerit2 kat iman mcm biasa, aku nk rumah ni bersepah mcm tongkang pecah (who cares anyway?).
aduhh...aku blm penah berpisah lama2 dr dorang. paling lama aku berpisah dgn iman time umur dia 6 bln..aku terpaksa gi seminar kat Penang utk 4 hari. itulah paling lama.
dengan ilham mmg tak penah berpisah langsung..
bila kena terpisah mcm ni, rasa mcm dihiris2 hati aku ni..especially time2 ari isnin,selasa...
dulu bergaduh dgn iman sbb nak tgk tv...skg ni tgk la tv puas2..takder sapa nk berebut channel dgn aku..tp aku tak tgk tv pn...
everything reminds me of them..
kdg2 bila sampai perasaan rindu tak tahan, aku mcm boleh terbau2 bau pipi dorang..
alangkah!...
aku tak penah lupakan dorang walau sesaat,walau sedetik...segala2nya mengingatkan aku pada dorang.
dulu, sharp pukul 5ptg, akulah yg paling awal punch out utk balik rumah...tak sbr nk jumpa budak berdua tu..kdg2 singgah petronas belikan something utk iman sbb dia slalu tanya, 'mama ada belikan mainan dia?'.....'dia' merujuk kepada diri dia sendiri...comelnyaaa..!
tp skg, selagi masih ada org kat opis, selagi tu la aku akan duduk kat situ...kawan2 sumer pelik sbb tak penah2 aku balik lambat, tetiba seminggu dua ni akulah yg paling lmbt balik...
awal2 dulu lagik teruk..bila aku sampai umah, kalau asmady blm sampai, aku akan tunggu asmady kat bawah...bila dia sampai, barulah aku naik atas....aku tak sanggup sorang2 naik atas tgk bilik dia, tgk mainan dia...aargghhhhhhh...mcm tak bernafas..
tp skg, emosi lebih terkawal walaupun sbnrnya aku cuba menahan @ melawan perasaan sedih ni....
aku yakin 'perpisahan' ni takkan lama..
moga2 iman makin mesra dgn bibik baru...dan asmady menaruh kepercayaan pd bibik ni, barulah boleh bawak iman balik sini. ..it wont be long...
kawan2 aku ada yg kata, best la honeymoon skali lagik...berdua2an jek kat umah.. what the hell? korang tak rasa,so korang jgn byk bunyik... pehtu ada pulak yg merungut tak cukup tido sbb jaga anak tak sihat... aihh..bersyukur la dgn apa yg ada... at least ko ada anak utk dipeluk,dicium tiap hari...berbanding dgn aku yg dpt tgk gmbr dan dgr suara aje utk 5 ari berikutnya.Apalah sgtnya tak cukup tido tu...esok tuhan bg ko tido tak bgn2 terus,ha..baru tau.
cukup la ni kan..esok buleh tulis lagik...
mungkin post kali ni agak emo skit...tp mmg aku sdg emo pn..tak kira sbn-bangi ni jauh ke idak..yg penting anak2 aku tak ada depan mata mcm selalu. aku rasa kehilangan...totally lost.

0 comments: